Kandela (symbol cd) jest jednostką miary światłości w układzie SI (Międzynarodowy Układ Jednostek Miar). Definiuje ona światłość źródła światła w określonym kierunku i jest jedną z siedmiu podstawowych jednostek w układzie SI.
Definicja
Współczesna definicja kandeli opiera się na wydajności świetlnej monochromatycznego promieniowania o częstotliwości 540×10^12 herców (co odpowiada długości fali około 555 nm w próżni) i wynosi 1/683 watów na steradian. Częstotliwość ta odpowiada maksimum czułości ludzkiego oka w warunkach fotopowych (przy dobrym oświetleniu). W praktyce oznacza to, że kandela mierzy percepcyjną moc światła emitowanego w określonym kierunku.
Historia
Początkowo jednostka światłości była definiowana przez światłość standardowej świecy. W 1948 roku, na Międzynarodowej Konferencji Miar, zdecydowano o zastąpieniu tej definicji przez nową, opartą na światłości czarnej lampy (źródła światła o określonych właściwościach). W 1979 roku, podczas 16. Generalnej Konferencji Miar, przyjęto obecną definicję kandeli, która jest niezależna od jakiegokolwiek fizycznego obiektu i bazuje na fundamentalnych właściwościach światła.
Zastosowanie
Kandela jako jednostka światłości ma szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak inżynieria oświetleniowa, fotometria, produkcja źródeł światła (np. żarówek, diod LED), projektowanie systemów oświetleniowych w architekturze i budownictwie, a także w przemyśle filmowym i fotograficznym. Jest również używana w normach i przepisach dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego, na przykład w kontekście intensywności światła emitowanego przez światła pojazdów.
Jednostki pokrewne
Kandela jest ściśle związana z innymi jednostkami fotometrycznymi, takimi jak lumen (lm), który jest miarą strumienia świetlnego, i luks (lx), który jest miarą natężenia oświetlenia. Relacje między tymi jednostkami są kluczowe w projektowaniu i ocenie systemów oświetleniowych.
