Lampa metalohalogenkowa, znana również jako lampa MH (od ang. Metal Halide), jest rodzajem lampy wyładowczej wysokiej intensywności (ang. High-Intensity Discharge, HID), która wytwarza światło poprzez wyładowanie elektryczne przez mieszaninę gazów i par metali, w tym halogenków metali. Lampy te są szeroko stosowane w oświetleniu przemysłowym, komercyjnym, a także w rolnictwie i ogrodnictwie.
Budowa i zasada działania
Lampa metalohalogenkowa składa się z zamkniętej bańki kwarcowej lub ceramicznej, w której znajduje się elektrody i mieszanina gazów, w tym argonu lub kryptonu, oraz pary rtęci i halogenków metali, takich jak jodki lub bromki. Halogenki metali mogą zawierać takie pierwiastki jak sód, skand, ind, tlenek toru, gal, dysproz, holm czy cez.
Dowiedz się więcej
Po zainicjowaniu wyładowania elektrycznego między elektrodami, gaz wewnątrz bańki zostaje zjonizowany, co prowadzi do emisji światła. Para rtęci i halogenki metali przyczyniają się do poprawy charakterystyki spektralnej emitowanego światła, zwiększając jego intensywność i poprawiając reprodukcję kolorów.
Zastosowanie
Lampy metalohalogenkowe są wykorzystywane w wielu zastosowaniach, gdzie wymagane jest silne oświetlenie o dobrej jakości barwnej. Są one popularne w oświetleniu sklepów, hal produkcyjnych, magazynów, stadionów sportowych, a także w rolnictwie do wspomagania wzrostu roślin w szklarniach. Ze względu na ich wydajność i długą żywotność, lampy MH są również stosowane w oświetleniu ulicznym i parkingowym.
Zalety i wady
Lampy metalohalogenkowe charakteryzują się wysoką wydajnością świetlną, długą żywotnością oraz dobrą reprodukcją kolorów. Są one bardziej energooszczędne niż tradycyjne lampy żarowe i halogenowe. Jednakże, w porównaniu do nowoczesnych źródeł światła, takich jak diody LED, mogą być mniej efektywne energetycznie i wymagać dłuższego czasu rozgrzewania do pełnej jasności.
Wśród wad lamp metalohalogenkowych można wymienić konieczność stosowania zewnętrznego układu zapłonowego i dławika, co zwiększa ich złożoność instalacji. Ponadto, zawierają one rtęć, co czyni je mniej przyjaznymi dla środowiska i wymaga odpowiedniej utylizacji po zużyciu.
